Mijn valentijn anno 2017

Valentijn heeft een andere betekenis gekregen sinds de geboorte van onze dochter. Niet dat we zoveel belang hechten aan 14 februari, maar toch… voor de geboorte van Louane gingen we met z’n tweetjes wel gezellig op restaurant. Daar we toch int stad wonen, was de keuze aan restaurants die een speciaal menu aanbieden op Valentijn enorm. Eén keer per jaar extra romantisch doen, ik geef toe, het heeft wel iets.

Nu ja, sinds Louane er is, gaan we veel minder op restaurant. Goed voor de portemonnee, maar eigenlijk doodjammer. Ouders moeten tijd voor zichzelf maken en soms is het gewoon nodig om even met z’n tweeën er tussenuit te gaan. Het is oh zo moeilijk – daar betrap ik mezelf toch op – om in de dagdagelijkse realiteit rustig als geliefden te praten met elkaar. Thuiskomen na een lange dag op kantoor, eten klaarmaken, babyLou in bed steken,… 9 op 10 lig ik dan tegen 22u uitgeput in de zetel en komt er weinig van in huis om nog kwalitatieve gesprekken te voeren. Herkenbaar? I dearly hope so 🙂

Soit, om terug te komen op de beleving van Valentijn als ouder, dit jaar komt er sowieso niets van in huis. Terwijl ik dit schrijf, zit ik in de les Google AdWords Expert. Ja, op Valentijn. Tot 21u30. Dat wordt sushi bestellen vanavond, om samen met vriendlief in de zetel te ploffen met een glas wijn. En vriendlief heeft babyLou als Valentijntje thuis.

We hebben vorig weekend wel de beslissing genomen om een babysit te zoeken. Kwestie van onszelf toch wat meer q-time te gunnen, af en toe. Gisteren is de eerste kandidate op kennismakingsgesprek gekomen. Volgende week komen nog twee meisjes langs. Nu dat Louane 2 jaar is en stilaan begrijpbaar begint te praten, leek de tijd ons rijp om een vaste oppas te vinden voor haar. Duimen jullie met ons mee dat we een leuke, vaste babysit vinden?

<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3