Ondertussen is Aloys op de kop 14 dagen oud. Hij doet het meer dan fantastisch! Hij weegt al 3kg290 en meet 53cm (hij werd geboren met 3kg048 en 51cm). Tijd om terug te blikken op mijn beide zwangerschappen.
Toen ik zwanger was van Louane was alles uiteraard heel nieuw voor me. Ik maakte me regelmatig zorgen “beweegt ze nog wel genoeg?, zou ze flink aan het groeien zijn?, verloopt de ontwikkeling zoals het zou moeten?”. Ik keek altijd uit naar de bezoekjes aan de gyneacoloog om toch maar die bevestiging te krijgen dat alles OK was met ons kleine meisje. Bij Aloys maakte ik me een pak minder zorgen, ik had zoiets van “het komt allemaal wel goed”. Uiteraard was ik blij iedere keer dat de gyneacoloog me wist te zeggen dat alles in orde was met hem, maar ergens voelde ik zelf wel dat het goed zat.
Zwangerschapskwaaltjes
Bij Louane was ik voornamelijk misselijk ‘s ochtends in het 1e trimester, bij Aloys duurde die misselijkheid de hele dag en was ik verslaafd aan zuurtjes ‘s avonds in de zetel. Zou het verschil te wijten zijn aan het feit dat ik de eerste keer zwanger was van een meisje en deze keer van jongen? Wie weet 🙂
Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik al heel vroeg te maken met bekkeninstabiliteit (rond 20 weken). Vooral heel vervelend en pijnlijk bij het stappen e.d., maar ergens was het nog draagbaar – zo herinner ik het me nu toch. Bij Aloys dacht ik lange tijd dat ik gespaard zou blijven. Echter, met 33 weken zwangerschap was het zo ver: die stekende pijn in mijn lage rug, voornamelijk aan de rechterkant. Het werd ook steeds erger. Zo erg zelfs dat ik mezelf letterlijk de trap op moest slepen. Het verschil is dat ik momenteel 2 weken na de bevalling totaal geen rugpijn meer heb en na mijn 1e bevalling heb ik nog een dik jaar zitten sukkelen met mijn rug.
Bij Louane was ik hoogzwanger in de winter, van Aloys was ik hoogzwanger tijdens deze enorm warme zomer met als gevolg enorm gezwollen voeten en nog slechts 1 paar schoenen die pasten: mijn teenslippers! Tot aan de bevalling van Aloys heb ik last gehad van vocht in mijn enkels, lelijk maar vooral erg vervelend! Het is wel waar wat ze zeggen, eens je bevallen bent verdwijnt ook dit kwaaltje als sneeuw voor de zon.
Zwangerschapskilootjes en een zichtbaar buikje
Bij mijn eerste zwangerschap duurde het lang vooraleer ik duidelijk zwanger was voor de buitenwereld. Pas in het derde trimester kon je duidelijk een babybuikje zien. Bij Aloys was het min of meer zichtbaar voor diegenen die wisten dat ik zwanger was met iets meer dan 20 weken. Te wijten aan sterke buikspieren denk ik? En het feit dat mijn baarmoeder blijkbaar naar achteren lag tijdens beide zwangerschappen. Bij Louane vond ik het super jammer dat je niet kon zien dat ik zwanger was, bij Aloys vond ik het al een pak minder erg en genoot ik er gewoon van dat ik nog in mijn normale kleren kon. Hoewel ik bij de tweede zwangerschap veel sneller aangepaste “zwangerschapslingerie” van Anita ben gaan dragen. Mijn BH’s zaten namelijk al snel behoorlijk krap en een slipje van een zachte stretchstof die hoger komt dan mijn andere slipjes zat ook gewoon veel beter. Anita heeft namelijk specifieke BH’s voor tijdens de zwangerschap, de zogenoemde meegroei BH’s, fantastische uitvinding! Ze gaan namelijk makkelijk de hele zwangerschap mee, i.p.v. dat je om de maand één (of meerdere) nieuwe BH(‘s) moet gaan kopen omdat de vorige niet meer past…
Bij Louane ben ik om en bij de 8kg bijgekomen en bij Aloys 10kg500 in totaal. Na mijn 1e zwangerschap durfde ik heel lang niet op de weegschaal te gaan staan, gewoon omdat ik mezelf niet druk wou maken in de eventuele overgebleven zwangerschapskilootjes. Bij Aloys heb ik het na 6 dagen wel aangedurfd, omdat ik stiekem wel benieuwd was naar hoeveel gewicht je verliest na een bevalling. Na 6 dagen woog ik slechts 2kg500 meer dan mijn startgewicht voor de zwangerschap, ongelofelijk toch? Ik kan het amper vatten, maar ik draag momenteel alweer terug mijn broeken van voor de zwangerschap. Op dat vlak heb ik gewoon enorm veel geluk denk ik, want ik weet dat dit niet de norm is of mag zijn voor de meeste vrouwen.
Al bij al heb ik twee fantastische zwangerschappen achter de rug. Soms krijg ik de vraag of ik graag zwanger ben. Sommige vrouwen vinden het fantastisch, anderen net iets minder. Ik zit er ergens tussenin. Laten we zeggen dat het me absoluut niet stoort, maar dat ik toch weer blij ben om nu gewoon alles te mogen eten 🙂 Iedere fase heeft zo zijn charmes: het “zwanger worden”-traject, de zwangerschap zelf, een newborn in huis hebben, een kindje opvoeden,…
Om af te sluiten enkele vergelijkende foto’s van mijn beide zwangerschappen.
* * *
Heb je nog vragen voor me over mijn zwangerschappen? Stel ze gerust!
* * *
