De uitvaart van je eigen zoon plannen. Ten tijde van corona. Het is hartverscheurend. Het doet pijn, maar tegelijkertijd is het oh zo belangrijk om dit voor hem te kunnen doen. Voor mijzelf, voor vriendlief, voor Louane & Aloys, voor onze familie en dichte vrienden. Helaas door corona, hebben we pas veel later zijn uitvaart kunnen houden.
Rafaël werd stil geboren op donderdagavond 14/05/2020, te midden van de corona crisis. Kinderen werden in principe niet toegelaten op de materniteit, familie al zeker niet. En toch hebben ze gelukkig – met veel moeite weliswaar – een uitzondering kunnen maken voor ons. Zodanig dat Louane & Aloys kennis konden maken met hun broertje, zodanig dat de grootouders hun kleinzoon konden komen bewonderen.
De dagen nadien waren eveneens hartverscheurend. Geen bezoek van vrienden. Geen troostende knuffels van je eigen mama. Enkel bezoek “op afstand” en in de tuin of een wandeling in het park. Zonder enige vorm van fysiek contact.
Een afscheidsdienst organiseren voor Rafaël, zoals ik het zou willen, was onmogelijk. En dus hebben we gewacht. Bij wijze van spreken : “zijn asjes zouden niet weglopen”. Maar het was hard. Een afscheidsceremonie is namelijk oh zo belangrijk. Om de situatie te kunnen plaatsen. Om het verdriet te kunnen delen met geliefden.
Foto’s van onze lieve Rafaël zomaar doorsturen via WhatsApp deden we niet. Dit voelde niet goed. Enkel naar mijn allerbeste vriendinnen stuurde ik enkele beelden. En omdat de meerderheid Rafaël niet had gezien, niet op foto, niet in het echt, voelden we ons lange tijd onbegrepen. Hij is een echt mensje, een mini-mensje. Hem niet kunnen tonen aan de belangrijke mensen in onze omgeving, dat deed pijn. In normale omstandigheden zou je vrienden/familie bij je thuis uitnodigen en de foto’s samen overlopen. Op die manier kan er een gezicht geplakt worden op het nieuwe gezinslid. Dat maakt praten over het overleden kindje makkelijker, voor beide partijen.
Maar corona zorgde ervoor dat we in een abnormale situatie terechtkwamen. Rouwen zonder je dichte vrienden en familie te zien, het is niet aan te raden. Ook al moet ik toegeven dat ik de eerste twee weken geen zin had in live contact. Maar nadien had het misschien wel geholpen, om mensen uit te nodigen thuis, in de zetel, met een glaasje wijn erbij.
Een dikke drie maanden later nu… De tweede corona-golf is in het land. De maatregelen werden opnieuw aangescherpt. Opnieuw geen bezoek, geen bbq’s, geen gezellige zomeravonden waar we samen hadden kunnen keuvelen over ons lieve kleine zoontje. En volgende week ga ik terug aan het werk. De voorbije drie maanden waren dus niet ideaal om alles een plaats te geven. Allesbehalve om eerlijk te zijn.
Ons grote geluk was dat we op zondag 26 juli toch nog een uitvaart konden organiseren voor Rafaël. Een last-minute ingeving, “nu is de moment!”. En gelukkig net op tijd. Want de dag nadien kwamen de nieuwe maatregelen: feestzalen in Antwerpen gaan toe vanwege een nieuwe corona-opstoot. Wat ben ik blij dat we zijn uitvaart niet hoefden te annuleren. Ik heb er oh zo veel aan gehad. Ik was oh zo blij om Rafaël eindelijk te kunnen tonen aan de belangrijkste mensen in ons leven. Allemaal samen heeft iedereen kennis kunnen maken met Rafaël, ons derde kindje, onze tweede zoon.
Zijn ceremonie werd dan ook een echt Rafaël-feestje. Ik had immers tijd genoeg gekregen om over zijn feestje te brainstormen. Ik wou een mooie en betekenisvolle locatie, het werd het Kasteel Rivierenhof (op nog geen 800m van ons huis vandaan). Ik wou helium ballonnen met veertjes erin om de zaal aan te kleden. Ik wou bellenblaas en gepaste muziek. En verse, moderne bloemen. Het werd een zonnige dag, eentje om nooit te vergeten.
Mijn gedachten gaan uit naar iedereen die tijdens deze corona periode een geliefde heeft moeten loslaten, een oma/opa, je eigen baby’tje,… Aan iedereen die niet op een normale wijze de kans heeft gekregen om afscheid te nemen. Hartverscheurende situaties. Een blijvende pijnlijke herinnering, een gemis van iets wat niet mocht zijn. Ik hoop dat jullie, net zoals wij, alsnog een mooie viering konden beleven. Al is het enkele maanden later. <3
Dankjewel Nooit Vergeten om de dienst zo mooi te hebben begeleid.
Dankjewel Stichting Félice voor jullie financiële bijdrage om er een mooi afscheid van te maken.
Dankjewel From Hilde With Love voor de prachtige foto’s.
Dankjewel Studio Poppy Flowers voor de mooie verse bloemen.
