Een brief aan mijn allerliefste sterrenkindje

Lieve Rafaël,

Wat mis ik je toch ongelofelijk hard. Mijn derde kindje, mijn tweede zoontje. Verdorie toch, je had nu in mijn armen moeten liggen. Je uitgerekende datum is ondertussen een week geleden gepasseerd. Je was uitgerekend op je grote broer zijn 2e verjaardag, 21 september 2020. Wat vond ik dat een mooie datum. Het begin van de herfst. Je had exact twee jaar jonger geweest dan je grote broer. Jullie beiden, herfstkindjes (of Indian Summer kids, mocht je ietsje vroeger op de wereld zijn gekomen). Ik zag het allemaal voor me… Aloys en jij, Rafaël. Twee gekke broers voor Louane. Louane, je grote en übertrotse zus. Ze was er oh zo klaar voor, om jouw grote zus te zijn. En ik, ik was er ook oh zo klaar voor, om jou een warm plaatsje te geven in ons nieuwe huis. Dat warme plaatsje, dat kreeg je, in ons hart. Maar ook in ons nieuwe huis, jouw asjes staan centraal in onze gezinswoning, op de schouw. Je bent er sowieso altijd bij lieverdje. Daar niet van. Maar schatje, wat had ik je nu graag dicht tegen me aan gevoeld, in een draagdoek. Wat had ik je graag mee op wandel genomen in het park Rivierenhof, je laten genieten van de herfstkleuren en -geuren. In plaats van dicht bij mij, kijk je nu over onze schouders mee naar onze avonturen. Ik hoop dat we je kunnen amuseren met de taferelen die je iedere dag aanschouwt vanop je sterrenhuisje? Ik hoop dat je iedere avond onze kusjes ontvangt, die we steevast naar je toe sturen? Ik hoop dat je goed omringd wordt, daar boven. Dat je de fysieke liefde krijgt die je verdient. Die fysieke liefde die ik je zo graag zelf had gegeven.

Sinds kort draag ik jouw nog ietsje dichter bij mij en neem ik je mee op stap. Mijn rouwjuweeltje is namelijk af, een gouden ketting met een veertjes hangertje. Jouw asjes erin verwerkt. Vier witte steentjes – eentje voor papa, eentje voor mama, eentje voor Louane en eentje voor Aloys – en één blauw steentje – voor jou. Lieve schat, ik sta op met jou in mijn gedachten, ik ga slapen met jou in mijn gedachten. Ik ben echt een mama van drie. Je doorkruist meerdere keren per dag mijn gedachten, je bent erbij. Helaas niet zichtbaar voor de buitenwereld.

Lieve schat, wat voor baby’tje had je nu geweest? Twee weekjes oud ongeveer? Hoe had je eruit gezien? Blauwe ogen of toch de donkere ogen van je mama? Had je ook zo’n ravenkopje vol met pikzwarte donshaartjes gehad, zoals je zusje?

Hadden we nu middenin een ziekenhuis-mallemolen gezeten? Jouw eerste operatie(s) reeds achter de rug? Had ik je überhaupt nu al in mijn armen kunnen hebben of lag je nu nog aan een long-hartmachine vol met draden en plakkers? Had je het überhaupt overleefd tot op dit punt? Wie zal het zeggen, lieverd. Wie zal het zeggen.

Voor eeuwig en altijd mijn nummer drie.

Rafaël, de naam van een aartsengel. Jouw naam betekent “God geneest”. Wat had ik graag gehad dat we jou konden genezen, jou een volwaardig leven konden geven. Maar baby’tje, genees jij van daarboven iedereen die je kan genezen? Bescherm je ons, jouw gezinnetje?

We houden van je.

Liefs,
Je mama.

Ondertussen hebben we een fotoboek gemaakt bij Smartphoto.be, waarin alle mooie foto’s van jouw feestje in verzameld staan. Dit boek maakt me blij. Jouw sociale geboorte, alles in het teken van jou. 74 premium matte pagina’s vol liefde, 74 pagina’s met de allermooiste foto’s en herinneringen aan jou.